Grensgepensioneerden: verworpenen der Europese Unie? (deel 1)

Auteur: Ger Essers, adviseerde grenswerkers Nederland-België-Duitsland en was secretaris van Stichting Geen Grens en o.a. lid van het EU Raadgevend Comité voor migrerende werknemers en de Nederlandse Commissies Grensarbeiders I en II

Grensgepensioneerden zijn gepensioneerden die in een lidstaat wonen en een of meerdere pensioenen uit een andere lidstaat ontvangen. Voordat deze gepensioneerden al hun buitenlandse pensioen(en) ontvangen, worden zij vaak geconfronteerd met de pijnlijke verschillen in pensioengerechtigde leeftijden tussen de lidstaten. Als de grensgepensioneerde eenmaal met grote moeite zijn pensioenen heeft verzameld, wil dat nog niet zeggen dat hij verlost is van ‘grenspijn’. Als gevolg van het volstrekte gebrek aan samenhang tussen de belastingverdragen c.q. de Europese sociale zekerheidsverordeningen is voor grote groepen gepensioneerden deze ‘grenspijn’ chronisch en pijnlijker naarmate de gepensioneerde ouder wordt.

In deel I (in dit nummer) wordt er na ‘de zoektocht naar pensioenen’ beschreven welke ingewikkelde internationale regelgeving er op deze vaak kwetsbare gepensioneerden van toepassing is. En: hoe is hun medische zorg geregeld en waar betalen zij hun belasting? In het artikel worden een groot aantal persoonlijke casussen beschreven.

In deel II (in het komende nummer) wordt beschreven hoe deze grensgepensioneerden deze conflicterende fiscale en sociale regels ervaren. Daarna wordt er beschreven om welke en hoeveel grensgepensioneerden het gaat. Veel grensgepensioneerden worden levenslang geconfronteerd met het gebrek aan samenhang tussen de belastingverdragen c.q. de Europese sociale zekerheidsverordeningen. De vraag is: waarom is er geen samenhang? Het artikel eindigt met een aantal voorstellen, die ertoe moeten leiden dat de problemen van grensgepensioneerden structureel opgelost worden.