De uitdagende wereld van internationale arbeid vervat in een rapport

Auteur: Bastiaan Didden, werkzaam bij de Belastingdienst, kantoor Buitenland en tevens verbonden aan het Institute for Transnational and Euregional cross border cooperation and Mobility (ITEM) van Maastricht University. Dit artikel is op persoonlijke titel geschreven. Op 15 februari 2023 is op een themabijeenkomst voor belastingadviseurs en salarisadministrateurs door de Belastingdienst het rapport &lsquo;buitenlandse arbeidskrachten en loonheffingen&rsquo; gepresenteerd.(1) In dit rapport wordt mede aan de hand van een centrale casus en vele praktijkvoorbeelden beschreven welke fiscale, sociaalzekerheidsrechtelijke en invorderingsaspecten om de hoek komen kijken als een in het buitenland gevestigde werkgever actief wordt in Nederland. Zowel vanuit nationaal alsook vanuit internationaal oogpunt. In deze bijdrage worden de belangrijkste take-aways op &lsquo;heffingsvlak&rsquo; aangestipt. Insteek van het rapport Het rapport bevat geen nieuw beleid en is bovenal bedoeld als handreiking. Een buitenlandse werkgever die actief wordt in Nederland wordt immers geconfronteerd met een uitdagende wereld. Het rapport is inhoudelijk afgesloten op 1 januari 2022 en heeft een beschrijvend karakter waarbij naast een centrale casus, in de inhoudelijke hoofdstukken achtereenvolgens wordt ingegaan op: inhoudingsplicht: welke grondslagen zijn daartoe in artikel 6 Wet LB 1964 opgenomen voor een in het buitenland gevestigde werkgever? En hoe werkt dit uit wat betreft het vaststellen van de heffingsbevoegdheid van Nederland? vaststelling toepasselijke socialezekerheidswetgeving: hoe geschiedt dit? Wat is de rol daarbij voor Verordening 883/2004? Welke situaties zijn denkbaar? vaststelling van het Nederlandse loon: hoe dient buitenlands loon onder de Wet LB 1964 te worden omgerekend? invorderingsaspecten: hoe zit het met de bekendmaking van een belastingaanslag? En wanneer kan aansprakelijkheidsstelling in beeld komen? Tijdens de themabijeenkomst werd door diverse deelnemers ook aandacht gevraagd voor de uitdaging om een g-rekening te openen bij een Nederlandse bank door een buitenlandse onderneming. In reactie daarop werd aangegeven dat dit onderwerp de aandacht heeft van de Belastingdienst. Gezien de omvang van het rapport (151 pagina&rsquo;s) kunnen in deze bijdrage vanzelfsprekend niet alle ins en outs en de centrale casus worden besproken. Daartoe verwijs ik graag naar het rapport, eveneens geldt dit voor de invorderingsaspecten. Volstaan wordt om in deze capita selecta bijdrage ten aanzien van de eerste drie genoemde thema&rsquo;s enkele actuele, relevante (en wellicht minder bekende) wetenswaardigheden voor de praktijk kort uit te lichten. Inhoudingsplicht Grondslagen in Wet LB 1964 Artikel 6 Wet LB 1964 beschrijft in welke gevallen sprake kan zijn van inhoudingsplicht. Voor een in het buitenland gevestigde onderneming zijn in het bijzonder lid 2 en 3 van deze bepaling relevant.(2) Naast de mogelijkheid om zich vrijwillig te melden als inhoudingsplichtige, hetgeen van belang kan zijn met oog op LH-faciliteiten, de 30%-regeling vormt hiervan het meest bekende voorbeeld, wordt in het rapport met name ingegaan op de situatie dat inhoudingsplicht ontstaat als gevolg van de aanwezigheid van een vaste inrichting in Nederland.(3) Daarbij wordt in het bijzonder de vaste inrichting, die verschillende varianten kent waaronder de zogenoemde uitvoering-van-werken vaste inrichting, de vaste vertegenwoordiger en de fictieve vaste inrichting uitgewerkt. Vaste inrichting en vaste vertegenwoordiger Een concrete definitie van het begrip &lsquo;vaste inrichting&rsquo; of &lsquo;vaste vertegenwoordiger&rsquo; is niet opgenomen in de Wet LB 1964. In artikel 6, lid 3 Wet LB 1964 wordt teruggevallen op de begripsomschrijving zoals gehanteerd in de Wet Vpb 1969 alwaar weer wordt teruggegrepen op het betreffende belastingverdrag dan wel artikel 5, eerste lid OESO-modelverdrag (indien geen belastingverdrag van toepassing is). In het rapport worden stapsgewijs de relevante voorwaarden doorlopen die moeten worden getoetst om te bezien of sprake is van een vaste inrichting of vaste vertegenwoordiger. Een van de voorwaarden ziet op het feit dat de ruimte ter beschikking moet staan van de buitenlandse onderneming. Bij de vraag of een thuiswerkplek van een werknemer kan kwalificeren als een vaste inrichting ligt de nadruk op deze voorwaarde. Deze vraag is tijdens de afgelopen covid-19-periode diverse malen opgeworpen en in het rapport wordt erop ingegaan. In lijn met onderdeel 18 van het OESO-commentaar op artikel 5 OESO-modelverdrag kan worden gesteld dat niet snel een thuiswerkplek als vaste inrichting kwalificeert, tenzij de plek ter beschikking staat van de buitenlandse onderneming. Wetenswaardig in dit kader is dat vragen aan de Belastingdienst over de aanwezigheid van een vaste inrichting of vestiging in Nederland worden gezien als internationaal vooroverleg. De regels dienaangaande zijn neergelegd in het zogenoemde &lsquo;rulingbesluit&rsquo;.(4) Het team dat voor het oppakken van internationaal vooroverleg binnen de Belastingdienst is opgesteld, is het Behandelteam Internationale Fiscale Zekerheid. Als een standpunt wordt ingenomen door voornoemd team geschiedt dit middels een ruling, deze wordt ook in geanonimiseerde vorm gepubliceerd op de website van de Belastingdienst. Het zal niet verbazen dat al diverse malen vooroverleg is gezocht door een buitenlandse onderneming ter zake de vraag of een thuiswerkplek als vaste inrichting in Nederland kan worden aangemerkt. Diverse rulings over dit onderwerp zijn inmiddels gepubliceerd op de website van de Belastingdienst.(5) Al kort is de zogenoemde &lsquo;uitvoering-van-werken vaste inrichting&rsquo; aangestipt. Deze in artikel 5, lid 3 OESO-modelverdrag beschreven variant komt met name in beeld bij bouw- of constructieprojecten, mits deze een periode van twaalf maanden overschrijden. Aandachtspunt hierbij is dat ook de tijdsduur die een onderaannemer nodig heeft voor de werkzaamheden wordt meegenomen in de beoordeling of de hoofdaannemer de tijdsduur van twaalf maanden overschrijdt.(6) Ten aanzien van deze tijdsduur moet men ook kennis nemen van een maatregel die in het kader van BEPS (Base Erosion and Profit Shifting), kort gezegd een initiatief van de OESO in strijd tegen belastingontwijking, is ge&iuml;ntroduceerd: de antisplitmaatregel. Een maatregel die ook door Nederland is omarmd en werking kan hebben ten aanzien van door Nederland gesloten belastingverdragen middels het multilateraal instrument (MLI). Met de antisplitmaatregel wordt beoogd te voorkomen dat de twaalfmaandsperiode &lsquo;gedoken&rsquo; wordt.(7) Fictieve vaste inrichting: onderscheid aanneming van werk en ter beschikkingstellen van arbeidskrachten De kwalificatie van de werkzaamheden die door de buitenlandse onderneming worden verricht, vormt het startpunt voor toepassing van het fiscale kader (zowel nationaalrechtelijk als voor het belastingverdrag). Daarbij kan onderscheid worden gemaakt tussen(8) contracting, waaronder ook aanneming van werk wordt begrepen: de totstandbrenging van een werk van stoffelijke aard dat ook als zodanig wordt opgeleverd. Onder meer een offerte, oplevering en nacalculatie zijn indicatoren dat sprake is van aanneming van werk; en ter beschikking stellen van arbeidskrachten (TBA), hetgeen veelal alleen wordt geassocieerd met uitzending, het is echter ruimer. Het gaat hierbij om het onder leiding of toezicht werken van een opdrachtgever. Denk in dit kader onder meer aan het gegeven dat de opdrachtgever (ook wel aangeduid als inlener) aanwijzingen kan geven aan de arbeidskrachten die worden ingeleend van de buitenlandse onderneming/opdrachtnemer (uitlener). De indicaties voor de invulling van ter beschikkingstellen van arbeidskrachten zijn vergelijkbaar met de indicaties die worden gebruikt voor de vaststelling of wordt gewerkt in gezagsverhouding.(9) Belangrijkste les: het gaat om het &lsquo;afgewogen&rsquo; totaalplaatje! Het op juiste wijze duiden van de werkzaamheden is cruciaal, dit met het oog op hierna beschreven fiscale aanvliegroute, maar ook met het oog op de gevolgen voor eventuele aansprakelijkheidsstelling (bestuurdersaansprakelijkheid of inlenersaansprakelijkheid). In het rapport wordt, ge&iuml;llustreerd met talrijke voorbeelden, zodoende vrij uitvoerig stil gestaan bij dit onderscheid. De fiscale aanvliegroute kan als volgt worden geschetst: bij aanneming van werk dient een vaste inrichting aanwezig te zijn om ex artikel 6, lid 3 onderdeel a Wet LB 1964 te komen tot inhoudingsplicht. Vervolgens dient aan de hand van het belastingverdrag, de equivalenten van artikel 5 OESO-modelverdrag en artikel 15, lid 2 onderdeel c OESO-modelverdrag, de heffingsbevoegdheid te worden vastgesteld; bij het ter beschikking stellen van arbeidskrachten vormt artikel 6, lid 3 onderdeel c Wet LB 1964 de grondslag voor de inhoudingsplicht. Voornoemde bepaling wordt ook wel aangeduid als de bepaling inzake de &lsquo;fictieve vaste inrichting&rsquo;. Vervolgens is voor vaststelling van de heffingsbevoegdheid over de arbeidsinkomsten het equivalent van artikel 15, lid 2 onderdeel b OESO-modelverdrag relevant, alwaar wordt gesproken over materieel werkgever. De behandeling van de hiervoor genoemde fictieve vaste inrichtingen is binnen de Belastingdienst belegd bij CIBA (Co&ouml;rdinatiepunt Internationale Beschikbaarstelling van Arbeidskrachten), onderdeel van kantoor Buitenland. De behandeling van een vaste inrichting is in beginsel belegd bij een van de MKB-kantoren van de Belastingdienst.(10) Aandachtspunt bij de fiscale behandeling van een vaste inrichting is dat de Vpb- en transfer pricing-aspecten eveneens in ogenschouw moeten worden genomen. Wat betreft het in beeld komen van buitenlandse ondernemingen die actief zijn in Nederland; tijdens de themabijeenkomst werd de vraag gesteld of in het rapport aandacht is voor de WagwEU.(11) Op grond van deze wet, Wet arbeidsvoorwaarden gedetacheerde werknemers in de Europese Unie, hebben arbeidskrachten die tijdelijk in Nederland werkzaam zijn voor een in de EER of Zwitserland gevestigde werkgever (dienstverrichter) recht op de zogenoemde &lsquo;harde kern&rsquo; arbeidsvoorwaarden. Teneinde te kunnen checken of hieraan wordt voldaan, kent de WagwEU diverse verplichtingen voor voornoemde dienstverrichter. Bijzonder relevant in dezen is de meldplicht ex artikel 8 WagwEU op postedworkers.nl. Onder meer gegevens over de gedetacheerde werknemer, de werkplek en over de socialezekerheidspositie dienen te worden gemeld door de dienstverrichter en vervolgens dienen deze gegevens te worden geverifieerd door de dienstontvanger (normaliter de Nederlandse opdrachtgever). Terugkomende op de vraag die gesteld is tijdens de themabijeenkomst, in het rapport wordt ook kort de WagwEU aangestipt, de Belastingdienst heeft immers ex artikel 3 BagwEU (Besluit WagwEU) toegang tot de WagwEU-meldingen. Hetgeen relevant kan zijn voor bijvoorbeeld de vaststelling of de dienstverrichter een vaste inrichting heeft in Nederland.(12) Voor de betekenis van WagwEU in het kader van toezicht voor bijvoorbeeld de Arbeidsinspectie verwijs ik graag naar een rapportage van voornoemde inspectie.(13) Vaststellen heffingsbevoegdheid: artikel 15 OESO-modelverdrag Zoals hiervoor al benoemd dient na toetsing aan het nationaalrechtelijke kader te worden bezien of het betreffende belastingverdrag toepassing kan vinden. De focus in het rapport ligt daarbij op artikel 15 OESO-modelverdrag. Daarbij horende relevante facetten zoals dagenbreuk (welke dagen in ogenschouw nemen?), vaststelling van de referentieperiode voor de 183-dagenregeling en driehoeksituaties worden aan de hand van voorbeelden uitgewerkt. Met name wordt echter stil gestaan bij artikel 15, lid 2 onderdelen b en c van het OESO-modelverdrag. Onderdeel b van voornoemde bepaling ziet op de vraag of sprake is van een materi&euml;le werkgever in de werkstaat. De aanknopingspunten die daartoe worden gehanteerd vertonen veel gelijkenis met de criteria die worden beoordeeld om vast te stellen of sprake is van ter beschikking stellen van arbeidskrachten ex artikel 6, lid 3 onderdeel b Wet LB 1964. Een arrest van 14 oktober 2022 van de Hoge Raad(14) gaat nader in op de betekenis die toekomt aan een van de aanknopingspunten, namelijk de voorwaarde van individualiseerbare kostendoorbelasting: is dit een cruciale voorwaarde (conform de Hoge Raad-arresten van 1 december 2006, uitgewerkt in een beleidsbesluit van 12 januari 2010) of slechts een van de voorwaarden (conform de wijziging van het OESO-commentaar van 22 juli 2010)?(15) Feitelijk betreft dit een verdragsinterpretatie-vraagstuk. Hajer en Schipper hebben dit arrest besproken in de januari-uitgave van dit vakblad, alwaar zij wijzen op het onderscheid dat lijkt te moeten worden gemaakt tussen &lsquo;oude&rsquo; (v&oacute;&oacute;r wijziging OESO-commentaar van 22 juli 2010) en &lsquo;nieuwe&rsquo; door Nederland gesloten verdragen.(16) Het laatste woord hierover lijkt nog niet te zijn gezegd. Bij onderdeel c van artikel 15, lid 2 OESO-modelverdrag komt ook loondoorbelasting om de hoek kijken, meer concreet: komen de loonkosten ten laste van de in Nederland aanwezige vaste inrichting? Een toerekeningsvraagstuk waarbij in de praktijk veelal transfer pricing-specialisten voor worden ingevlogen. &lsquo;Uitwisseling&rsquo; In het rapport wordt ook aandacht besteed aan een tweetal facetten die zien op &lsquo;uitwisseling&rsquo;: de mogelijkheid tot informatie-uitwisseling tussen belastingautoriteiten. Onder meer een qua tekst vergelijkbare bepaling als artikel 26 OESO-modelverdrag in een belastingverdrag biedt voor belastingautoriteiten de mogelijkheid om (aanvullende) gegevens op te vragen in bijvoorbeeld in het vestigingsland van de onderneming. de mogelijkheid tot uitwisseling van standpunten teneinde te komen tot het wegnemen van de situatie van dubbele belastingheffing. Als vaststaat dat Nederland kan en mag heffen over de arbeidsinkomsten van de buitenlandse arbeidskrachten blijkt wel eens dat in het vestigingsland hierover al is afgedragen. Wat dan? Het betreffende belastingverdrag, het equivalent van artikel 25 OESO-modelverdrag, biedt de mogelijkheid om in dergelijke gevallen een MAP te starten: mutual agreement procedure/onderlinge overlegprocedure. De belastingautoriteiten van Nederland (belegd bij het MAP-team, onderdeel van Grote Ondernemingen Internationaal) treden dan in overleg met de belastingautoriteiten van het vestigingsland van de onderneming. Daaraan is een inspanningsverplichting gekoppeld voor het komen tot een oplossing. Vanuit Nederlands oogpunt &ndash; relevant in een spiegelbeeldsituatie &ndash; zijn de regels dienaangaande opgenomen in een besluit, het besluit &lsquo;onderlinge overlegprocedures&rsquo;.(17) Sociale zekerheid De Belastingdienst heeft eveneens ten aanzien van de premieheffing een toezichthoudende rol. Na een korte beschrijving van de Nederlandse materiewetten staat in het rapport het internationale kader, meer concreet Verordening 883/2004 en de daarbij horende Toepassingsverordening 987/2009 centraal. Aan de hand van vele voorbeelden en een handig stappenplan kan worden vastgesteld welke socialezekerheidswetgeving op grond van Verordening 883/2004 wordt aangewezen. Hierna licht ik enkele socialezekerheidsaspecten uit. Derdelanders die in een EU-lidstaat werken of als Nederlander werken buiten de EU Men moet alert zijn op de werkingssfeer van Verordening 883/2004. Zo kan deze verordening ook van toepassing zijn op de derdelander die bijvoorbeeld wordt gedetacheerd vanuit Nederland naar Belgi&euml; of op de situatie dat een Nederlander die voor een in Duitsland gevestigde werkgever wordt uitgezonden naar een niet-EU-lidstaat. Deze twee concrete situaties worden in paragraaf 5.2.1 van het rapport nader uitgewerkt. Belang van de A1-verklaring Het rapport maakt melding van het feit dat de Belastingdienst beschikt over de afgegeven A1-verklaringen. De A1-verklaring speelt in de praktijk, bij onder meer detacheringen vanuit een andere EU-lidstaat naar Nederland, maar ook in het kader van de recente kaderovereenkomst ter zake van telewerken, als bewijsstuk een belangrijke rol.(18) Het verdient aanbeveling om bij het werken in een andere lidstaat een A1-verklaring aan te vragen bij de betreffende socialezekerheidsautoriteiten. De inspecteur en SVB zijn in beginsel gebonden aan een A1-verklaring die door de socialezekerheidsautoriteiten van een andere EU-lidstaat zijn afgegeven, tenzij &ndash; zo maakt recente jurisprudentie van het Hof van Justitie nogmaals duidelijk &ndash; sprake is van fraude.(19) Alvorens gekomen kan worden tot dit oordeel dient de inspecteur als hij twijfels heeft over de geldigheid van de A1-verklaring afstemming te zoeken met de SVB. De SVB zal vervolgens schakelen met de socialezekerheidsinstantie die de A1-verkalring heeft afgegeven (ex artikel 5 Toepassingsverordening 987/2009). Alleen werkgever voor werknemersverzekeringen? In de praktijk doet zich wel vaker de situatie voor dat een in het buitenland gevestigde werkgever niet als inhoudingsplichtige ex artikel 6 Wet LB 1964 kan worden aangemerkt, maar wel kan worden gezien als werkgever zoals bedoeld in de materiewetten die zien op de werknemersverzekeringen. In dat geval dient de in het buitenland gevestigde werkgever evenwel LH-aangifte te doen, let wel louter en alleen voor de afdracht van de premies werknemersverzekeringen. Geen werkgever ex artikel 6 Wet LB 1964: premie volksverzekeringen? In de situatie dat een buitenlandse werkgever niet kwalificeert als inhoudingsplichtige in de zin van artikel 6 Wet LB 1964 dient de premieplichtige zelf de verschuldigde premies te voldoen via de aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen. Vaststelling van het Nederlandse loon Zodra de buitenlandse onderneming als inhoudingsplichtige kan worden aangemerkt onder de Wet LB 1964, heeft dit tot gevolg dat de Wet LB 1964 volledig van toepassing is op voornoemde onderneming. Ofschoon dit een duidelijke vaststelling is, is de praktijk toch vaak weerbarstiger. In relatie tot buitenlandse loonbestanddelen kunnen diverse vragen worden opgeworpen: als bijvoorbeeld sprake is van detachering vanuit een andere EU-lidstaat naar Nederland, hoe dient te worden omgegaan met de aldaar afgedragen socialezekerheidspremies? In het rapport, wordt onder verwijzing naar een besluit en mededeling, deze vraag nader uitgewerkt.(20) In deze mededeling is voor een aantal landen de fiscale kwalificatie opgenomen van de betreffende buitenlandse socialezekerheidspremies. wat te doen met bijdragen aan een buitenlandse aanvullende pensioenregeling? Voortzetting van deelname aan de buitenlandse aanvullende pensioenregeling en fiscale facilitering kan onder voorwaarden geschieden, hetgeen onder meer is uitgewerkt in een beleidsbesluit.(21) vormt een buitenlandse kostenvergoeding loon in de zin van de Wet LB 1964? Het antwoord op deze vraag is &lsquo;ja&rsquo;, echter onder voorwaarden kan gebruik worden gemaakt van de werkkostenregeling. Met name de gerichte vrijstelling die ziet op ET-kosten (extraterritoriale kosten) zoals opgenomen in artikel 31a, lid 2 onderdeel e Wet LBN 1964 is in dezen relevant. In het rapport wordt hier uitgebreid op ingegaan waarbij ook wordt aangegeven dat de bewijslast dat voldaan is aan de voorwaarden van de ET-kostenregeling bij de inhoudingsplichtige ligt. Conclusie In vogelvlucht zijn enkele wetenswaardigheden van het Belastingdienst-rapport &lsquo;buitenlandse arbeidskrachten en loonheffingen&rsquo; kort aangestipt, waar nodig aangevuld met enkele recente ontwikkelingen. Voor een nadere verdieping verwijs ik graag naar het lezenswaardige rapport dat als welkome handreiking kan worden gezien voor de uitdagende wereld van internationale arbeid. Noten 1 Te raadplegen via: https://over-ons.belastingdienst.nl/presentatie-rapport-buitenlandse-arbeidskrachten-en-loonheffingen/, laatst geraadpleegd op 1 mei 2023. 2 Ook kan worden gedacht aan de situatie dat een buitenlandse werkgever/vennootschap in Nederland blijkt te zijn gevestigd ex artikel 4 AWR. 3 Maak (ook) voor de vrijwillige inhoudingsplicht daartoe gebruik van het registratieformulier &ldquo;Aanmelding onderneming buitenland&rsquo;, te raadplegen via: https://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/themaoverstijgend/programmas_en_formulieren/aanmelding-onderneming-buitenland, laatst geraadpleegd op 1 mei 2023. 4 Besluit vooroverleg rulings met een internationaal karakter, te raadplegen via: https://wetten.overheid.nl/BWBR0042342/2022-06-18, laatst geraadpleegd op 1 mei 2023. 5 Onder andere een ruling uit 2022 (https://download.belastingdienst.nl/belastingdienst/docs/rul-20221108-atr-000006.pdf) en uit 2023 (https://download.belastingdienst.nl/belastingdienst/docs/rul-20230221-atr-000011.pdf), laatst geraadpleegd op 1 mei 2023. In beide situaties wordt op basis van de voorgelegde feiten en omstandigheden de thuiswerkplek niet als vaste inrichting aangemerkt. 6 Onderdeel 54 van het OESO-commentaar bij artikel 5 OESO-modelverdrag. 7 Artikel 14 MLI. 8 Een onderscheid dat ook wordt gemaakt door het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid in een handreiking over de kwalificatie van werkzaamheden, zie: https://www.rijksoverheid.nl/documenten/publicaties/2019/12/23/handreiking-contracting-uitzending-of-payrolling, laatst geraadpleegd op 1 mei 2023. 9 In het rapport wordt in paragraaf 3.2.3 daartoe dan ook verwezen naar de bijlage &lsquo;Beoordeling Gezagsverhouding&rsquo; bij het Handboek Loonheffingen. 10 Bij grote bouwprojecten komt namens de Belastingdienst ook GB-Ned in beeld, het team &lsquo;Grote Bouwprojecten-Nederland&rsquo;. Meer over dit team, zie: E.L. Bal, &lsquo;Fiscaal toezicht op grote bouwprojecten door de jaren heen&rsquo;, Vastgoed Fiscaal & Civiel 2023/15. 11 Voor nadere beschrijving van WagwEU, zie bijvoorbeeld: N. Last, &lsquo;Meldingsplicht voor gedetacheerde werknemers, wie doet wat?&rsquo;, Vakblad Grensoverschrijdend Werken 2023/52. 12 Zie: E.L. Bal, &lsquo;Fiscaal toezicht op grote bouwprojecten door de jaren heen&rsquo;, Vastgoed Fiscaal & Civiel 2023/15, par. 3 &lsquo;Vergelijking met Belgi&euml; en Europese regelgeving&rsquo;. 13 Nederlandse Arbeidsinspectie, Rapportage WagwEU&cedil;augustus 2022, te raadplegen via: https://www.nlarbeidsinspectie.nl/binaries/nlarbeidsinspectie/documenten/rapporten/2022/08/18/rapportage-wagweu/74549-arbeidsinspectie-rapportage-wagweu-tg_pdfa-20220822.pdf, laatst geraadpleegd op 1 mei 2023. 14 HR 14 oktober 2022, ECLI:NL:HR:2022:1436. 15 Respectievelijk: HR 1 december 2006, ECLI:NL:HR:2006:AT3920 en Besluit van 12 januari 2010, Stcrt. 2010, 788. 16 D. Hajer & N.P. Schipper, &lsquo;Materieel werkgeverschap onder de Nederlandse belastingverdragen; HR spreekt zich uit over status van OESO-commentaar en interpretatie van verdragsbegrip &lsquo;werkgever&rsquo;&rsquo;, Vakblad Grensoverschrijdend Werken 2023/52. 17 Besluit Onderlinge overlegprocedures van 11 juni 2020, nr. 2020-0000101607, Stcrt. 2020, 32689. 18 De kaderovereenkomst is naar mijn weten nog niet gepubliceerd op een &lsquo;EU-website&rsquo;, zoek daarom voor de tekst via Google op: &ldquo;Framework Agreement on the application of Article 16 (1) of Regulation (EC) No. 883/2004 in cases of habitual cross-border Telework&rdquo;. Voor de praktische uitwerking van deze kaderovereenkomst door de SVB, check de updates op: https://www.svb.nl/nl/algemeen/nieuws/nieuwe-afspraken-over-grensoverschrijdend-telewerken, laatst geraadpleegd op 1 mei 2023. 19 Hof van Justitie 2 maart 2023, ECLI:EU:C:2023:138. 20 Besluit van 24 maart 2014, nr. DGB 2014/144M, Stcrt. 2014, 9763 en Mededeling van 26 november 2020, nr. DGBD 178296 inzake fiscale kwalificatie buitenlandse socialezekerheidsstelsels. 21 Besluit van 9 oktober 2015, nr. DGB2015/7010M, Stcrt. 2015, 36798.