Geen aftrek eigen woning omdat niet voldaan is aan 90%-criterium

X is gehuwd met Y en heeft een eigen woning in een EU-lidstaat. Het inkomen van X is niet voor 90% of meer belast in Nederland, vooral door zijn box 3-inkomen. Nederland hoeft dan geen, ook niet deels, fiscale faciliteiten te verlenen voor de eigen woning. Bron: Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 9 maart 2022 ECLI:NL:RBZWB:2022:1220 Instantie Rechtbank Zeeland-West-Brabant Datum uitspraak 09-03-2022 Datum publicatie 17-03-2022 Zaaknummer BRE - 20 _ 9759 Rechtsgebieden Belastingrecht Bijzondere kenmerken Eerste aanleg - enkelvoudig Inhoudsindicatie Deze uitspraak is niet voorzien van een samenvatting. Uitspraak RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT Belastingrecht, enkelvoudige kamer Locatie: Breda Zaaknummer BRE 20/9759 uitspraak van 9 maart 2022 Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen [belanghebbende] , wonende te [lidstaat] , belanghebbende, en de inspecteur van de Belastingdienst, de inspecteur. De bestreden uitspraak op bezwaar De uitspraak van de inspecteur van 15 oktober 2020 op het bezwaar van belanghebbende tegen de aan hem voor het jaar 2015 opgelegde aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) met aanslagnummer [de aanslag] (hierna: de aanslag) . Zitting Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 23 februari 2022 te Breda. Aldaar zijn verschenen en gehoord, de gemachtigden van belanghebbende [gemachtigde 1] en [gemachtigde 2] , beiden verbonden aan [bedrijf 3] , en namens de inspecteur, [de inspecteur] en [de inspecteur] . 1Beslissing De rechtbank verklaart het beroep ongegrond. 2Gronden 2.1. Belanghebbende woont samen met [M] in [lidstaat] . Zij zijn ieder voor de onverdeelde helft eigenaar van het huis waarin zij gezamenlijk wonen [woning] in [lidstaat] (hierna: de woning) . 2.2. De aankoop van de woning is gefinancierd met een hypothecaire geldlening. De over het jaar 2015 betaalde hypotheekrente bedraagt in totaal &euro; 13.422. 2.3. Belanghebbende is enig aandeelhouder van [bedrijf 1] en deze houdt op haar beurt alle aandelen in [bedrijf 2] 2.4. Belanghebbende heeft in 2015 voor zijn werkzaamheden in Nederland loon genoten van &euro; 109.500. Daarnaast heeft belanghebbende winst uit onderneming genoten van &euro; 10.339 waarvan de belastingheffing op grond van het belastingverdrag tussen Nederland en [lidstaat] aan Nederland is toegewezen. Verder heeft belanghebbende inkomsten uit ter beschikking gesteld vermogen genoten van &euro; 2.439. Voorts heeft belanghebbende bank-, spaartegoeden en beleggingen welke op 1 januari 2015 gezamenlijk &euro; 707.236 bedroegen, waarvan rendementen worden genoten. 2.5. [M] heeft in 2015 in [lidstaat] gegenereerd loon genoten van &euro; 113.382 dat uitsluitend in [lidstaat] is belast. 2.6. De inspecteur heeft bij de aanslagregeling voor het jaar 2015 geen rekening gehouden met de door belanghebbende geclaimde aftrek van de negatieve inkomsten uit de eigen woning en de premies voor de arbeidsongeschiktheidsverzekering. Het belastbare inkomen uit werk en woning heeft de inspecteur vastgesteld op &euro; 119.839 (zijnde het loon en de winst uit onderneming). Daartegen heeft belanghebbende tijdig bezwaar gemaakt. 2.7. De inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar de premies voor de arbeidsongeschiktheidsverzekering in aftrek toegelaten en heeft het belastbare inkomen uit werk en woning verminderd tot &euro; 100.875. 2.8. Niet in geschil is dat belanghebbende geen kwalificerende buitenlands belastingplichtige is in de zin van artikel 7.8 van de Wet IB 2001. Er wordt namelijk niet voldaan aan de daarin opgenomen inkomenseis van 90%. Belanghebbende meent dat 18,79%, zijnde &euro; 28.289 van zijn wereldinkomen toerekenbaar is aan [lidstaat] . De inspecteur hanteert een andere berekeningsmethode en meent dat dit een ander (hoger) bedrag en percentage zou moeten zijn. Beiden zijn het er wel over eens dat op basis van de wet, niet voldaan is aan artikel 7.8 van de Wet IB 2001. 2.9. In geschil is het antwoord op de vraag of belanghebbende op grond van het recht van Europese Unie de (negatieve) belastbare inkomsten uit de eigen woning in mindering mag brengen op zijn inkomen uit werk en woning. 2.10. Belanghebbende heeft aangevoerd dat artikel 7.8 van de Wet IB 2001 in strijd is met het Unierecht en dat de conclusie van de Hoge Raad in de uitspraak van 8 oktober 20211 zoals weergegeven in r.o. 4.3 daarvan, onjuist moet zijn gelet op meerdere uitspraken van het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna: HvJ EU). Belanghebbende beroept zich primair op de uitspraken van het HvJ EU over het zogenoemd Group Relief-systeem zoals in het Marks & Spencer arrest2 aan bod is gekomen en op de vervolgjurisprudentie in dat kader. Belanghebbende meent aldus dat hij recht heeft op het kunnen aftrekken van de hypotheekrente dat toerekenbaar is aan hem en ook van het deel dat toerekenbaar is aan [M] . Uit de jurisprudentie van het HvJ EU volgt namelijk dat negatieve gemeenschappelijke inkomensbestanddelen altijd ergens in aftrek moeten worden kunnen gebracht. Dat is nu niet het geval, aldus belanghebbende. 2.11. De rechtbank overweegt dat in beginsel de eis die in artikel 7.8 van de Wet IB 2001 wordt gesteld om aangemerkt te worden als kwalificerende buitenlandse belastingplichtige, niet in strijd is met het EU-recht.3 2.12. Voorts heeft de Hoge Raad in zijn arrest van 8 oktober 20214, voor zover hier relevant, het volgende overwogen: &ldquo;4.3 Belanghebbende miskent dat het arrest Zurstrassen, evenals het arrest Schumacker, berust op het uitgangspunt dat het in beginsel aan de woonstaat is om rekening te houden met de persoonlijke en gezinsomstandigheden van de belastingplichtige. Slechts in uitzonderingsgevallen is het aan de werkstaat om aftrek in verband met de persoonlijke en gezinssituatie te verlenen, en wel in die gevallen waarin de woonstaat met die aftrekposten geen rekening kan houden omdat het gezinsinkomen geheel of nagenoeg geheel in de werkstaat wordt verdiend. Aangezien het Hof heeft vastgesteld dat die situatie zich ten aanzien van belanghebbende en de echtgenoot niet voordoet, heeft het terecht geoordeeld dat belanghebbende zich niet met succes op deze arresten van het HvJ kan beroepen. Hieraan kan niet afdoen dat, zoals in hoger beroep is betoogd, de Belgische belastingwetgeving niet toelaat dat de echtgenoot van belanghebbende de aan hem toerekenbare hypotheekrente in aftrek brengt. Hier is sprake van een dispariteit tussen de betrokken nationale belastingstelsels.&rdquo; 2.13. De rechtbank stelt voorop dat het in beginsel aan de woonstaat ( [lidstaat] ) is om rekening te houden met de persoonlijke en gezinsomstandigheden van belanghebbende en dat slechts in uitzonderingsgevallen het aan de werkstaat (Nederland) is om aftrek in verband met de persoonlijke en gezinssituatie te verlenen. De rechtbank stelt vast dat het gezinsinkomen (zie 2.5 en 2.8) niet geheel of nagenoeg geheel in de werkstaat wordt verdiend. Het is dan niet aan de werkstaat om aftrek in verband met negatieve inkomsten uit de eigen woning te verlenen. Er is sprake van een dispariteit tussen de belastingstelsels van [lidstaat] en Nederland en naar het oordeel van de rechtbank heeft de inspecteur daarom terecht de geclaimde aftrek inzake de negatieve inkomsten uit de eigen woning geweigerd. 2.14. Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard. 2.15. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling. Deze uitspraak is gedaan door mr. V.A. Burgers, rechter, in aanwezigheid van mr. B.W. van Eeken-Liu, griffier, op 9 maart 2022 en openbaar gemaakt door middel van geanonimiseerde publicatie op www.rechtspraak.nl. 1ECLI:NL:HR:2021:1472. 2HvJ EG 13 december 2005, zaak C-446/03 (Marks & Spencer). 3Zie Hof &rsquo;s-Hertogenbosch 8 maart 2019, ECLI:NL:GHSHE:2019:960. 4ECLI:NL:HR:2021:1472.

Menu

Geen aftrek eigen woning omdat niet voldaan is aan 90%-criterium

Nieuws