Hoogte arbeidskorting afhankelijk van Nederlands inkomen

Een inwoner van Costa Rica heeft in 2015 in Nederland belast inkomen en in Costa Rica belast inkomen. Voor de berekening van de hoogte van de arbeidskorting neemt de rechtbank alleen het in Nederland belaste loon in aanmerking en niet het wereldinkomen, zoals de inspecteur stelt. Bron: Rechtbank Gelderland, 18 september 2018, ECLI:NL:RBGEL:2018:4009 Rechtbank Gelderland beslist dat voor de hoogte van de arbeidskorting niet het wereldinkomen relevant is, maar uitsluitend het in Nederland belaste inkomen. Naar verwachting zal de inspecteur zich niet bij deze uitspraak neerleggen. Immers in het Belastingplan 2019 is opgenomen dat het bestaande praktijk is, zoals de inspecteur ook verwoord, dat voor de hoogte van de heffingskortingen uitgegaan wordt van het wereld-arbeids-inkomen. Dit wordt in het Belastingplan 2019 nader bepaald in art. 7.2, lid 18 Wet IB 2001. De aftopping van de arbeidskorting komt dan gelijk uit met de arbeidskorting die een inwoner van Nederland krijgt. Het gevolg van de uitspraak van de rechtbank is dat een niet-inwoner die overigens in dezelfde omstandigheden als een inwoner verkeert, qua hoogte van het inkomen een hogere arbeidskorting kan hebben. Instantie Rechtbank Gelderland Datum uitspraak 18-09-2018 Datum publicatie 22-10-2018 Zaaknummer AWB - 18 _ 1667 Rechtsgebieden Belastingrecht Bijzondere kenmerken Mondelinge uitspraak Uitspraak RechtbanK gelderland Team belastingrecht zaaknummer: AWB 18/1667 proces-verbaal van de mondelinge uitspraak van de enkelvoudige kamer van 18 september 2018 in de zaak tussen [X] , wonende te [Z] , eiser (gemachtigde: mr. [gemachtigde] ), en de inspecteur van de Belastingdienst, kantoor Heerlen, verweerder. De bestreden uitspraak op bezwaar De uitspraak van verweerder van 8 februari 2018 waarbij het bezwaar van eiser tegen de voor het jaar 2015 opgelegde aanslag (aanslagnummer [000] .H.56.01) inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) ongegrond is verklaard. Zitting Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 4 september 2018. Namens eiser zijn verschenen de gemachtigde en mr. [A] . Namens verweerder zijn verschenen drs. [gemachtigde] en [B] . Beslissing De rechtbank: - verklaart het beroep gegrond; - vernietigt de uitspraak op bezwaar; - draagt verweerder op de aanslag IB/PVV 2015 te verminderen met inachtneming van een arbeidskorting van &euro; 1.438; - veroordeelt verweerder in de door eiser in bezwaar en beroep gemaakte proceskosten tot een bedrag van &euro; 1.251; - draagt verweerder op het betaalde griffierecht van &euro; 46 aan eiser te vergoeden. Overwegingen Eiser is op [2015 1] naar Costa Rica (een niet-EU land) ge&euml;migreerd. Hij heeft tot en met [2015 2] &euro; 64.046 aan loon genoten van [C] BV. Vanaf [2015 1] heeft eiser &euro; 17.362 aan loon genoten van [D] BV. Laatstgenoemde dienstbetrekking is in Costa Rica geweest. Op 10 november 2017 is de definitieve aanslag IB/PVV 2015 opgelegd waarbij de arbeidskorting is vastgesteld op &euro; 834. Volgens eiser moet de arbeidskorting worden vastgesteld op &euro; 1.438. In geschil is de hoogte van de arbeidskorting. Verweerder heeft de berekening van de arbeidskorting als volgt toegelicht: Het maximum van de arbeidskorting bedraagt &euro; 2.220 maar wordt op grond van artikel 8.11, tweede lid, onderdeel c van de Wet IB 2001 gekort met 4% van het inkomen dat het bedrag van &euro; 49.770 te boven gaat: &euro; 81.408 - &euro; 49.770 = &euro; 31.638 * 4% = &euro; 1.265. Op grond van artikel 3.111, tweede lid, onderdeel b van de Wet IB 2001 wordt de arbeidskorting derhalve berekend op &euro; 2.220 - &euro; 1.265 = &euro; 955. Het bedrag van &euro; 955 aan arbeidskorting bestaat uit het inkomstenbelasting (IB) deel en het premiedeel: - IB deel &euro; 955 * 8,35% / 36,5% = &euro; 219 - Premiedeel &euro; 955 * 28,15% / 36,5% = &euro; 736. Op grond van artikel 2.6a van de Regeling Wfsv wordt het premiedeel van de heffingskortingen tijdsevenredig herleid. Eiser was in 2015 300 dagen premieplichtig in Nederland. Dit betekent dat het premiedeel van de arbeidskorting als volgt berekend wordt: &euro; 736 * 300 / 360 = afgerond &euro; 615. Op grond van artikel 8.11 van de Wet IB 2001 heeft eiser daarom recht op een arbeidskorting van &euro; 219 + &euro; 615 = &euro; 834. Volgens eiser bedraagt de arbeidskorting &euro; 1.438, die als volgt kan worden verklaard: Het maximum van de arbeidskorting bedraagt &euro; 2.220 maar wordt op grond van artikel 8.11, tweede lid, onderdeel c van de Wet IB 2001 gekort met 4% van het inkomen dat het bedrag van &euro; 49.770 te boven gaat: &euro; 64.046 - &euro; 49.770 = &euro; 14.276 * 4% = &euro; 571. Op grond van artikel 3.111, tweede lid, onderdeel b van de Wet IB 2001 wordt de arbeidskorting derhalve berekend op &euro; 2.220 - &euro; 571 = &euro; 1.649. Het bedrag van &euro; 1.649 aan arbeidskorting bestaat uit het IB deel en het premiedeel: - IB deel &euro; 1.649 * 8,35% / 36,5% = &euro; 377 - Premiedeel &euro; 1.649 * 28,15% / 36,5% = &euro; 1.272 Op grond van artikel 2.6a van de Regeling Wfsv wordt het premiedeel van de heffingskortingen tijdsevenredig herleid. Eiser was in 2015 300 dagen premieplichtig in Nederland. Dit betekent dat het premiedeel van de arbeidskorting als volgt berekend wordt: &euro; 1.272 * 300 / 360 = afgerond &euro; 1.061. Op grond van artikel 8.11 van de Wet IB 2001 heeft eiser daarom recht op een arbeidskorting van &euro; 377 + &euro; 1.061 = &euro; 1.438. De rechtbank heeft als volgt overwogen. In artikel 8.11 van de Wet IB 2001 is bepaald dat de arbeidskorting wordt berekend op basis van het arbeidsinkomen. In artikel 8.1, eerste lid, onder e, van de Wet IB 2001 is &lsquo;arbeidsinkomen&rsquo; omschreven als &lsquo;het gezamenlijke bedrag van hetgeen door de belastingplichtige met tegenwoordige arbeid is genoten als winst uit een of meer ondernemingen, loon of resultaat uit een of meer werkzaamheden&rsquo;. Verweerder heeft gesteld dat het begrip &lsquo;arbeidsinkomen&rsquo; ruim moet worden opgevat, in die zin dat voor de berekening van de arbeidskorting ook in aanmerking wordt genomen het inkomen dat eiser als buitenlands belastingplichtige heeft genoten. Verweerder heeft verklaard dat voor de berekening van de heffingskortingen het begrip &lsquo;arbeidsinkomen&rsquo; een eigen definitie (afwijkend van de inkomstenbelasting) heeft gekregen. Dat volgt uit de uitspraak van Hof &rsquo;s-Hertogenbosch van 21 december 2006, ECLI:NL:GHSHE:2006:BA1390, en is beleid geworden. Eiser heeft gesteld dat verweerder daardoor een beleid hanteert dat in dit geval afwijkt van de wet ten nadele van eiser. De rechtbank is van oordeel dat de uitspraak van Hof &rsquo;s-Hertogenbosch onvoldoende steun biedt voor het standpunt van verweerder. De uitspraak van Hof &rsquo;s-Hertogenbosch komt erop neer dat op het inkomstenbelastingdeel van de arbeidskorting ook recht bestond indien geen gebruik werd gemaakt van het recht om te kiezen het hele jaar te worden behandeld als binnenlandse belastingplichtige. Dat keuzerecht is vervallen met ingang van 2015. Bovendien is die uitspraak gedaan in het licht van een schending van het vrij verkeer van werknemers, terwijl die verdragsschending in dit geval niet speelt omdat Costa Rica een niet-EU land is. Gelet hierop, en gelet op de onweersproken stelling van eiser dat verweerder een beleid hanteert dat ten nadele van eiser afwijkt van de wet, is de rechtbank van oordeel dat de arbeidskorting in dit geval kan worden vastgesteld op de wijze zoals door eiser is berekend. Bij die stand van zaken is niet in geschil dat de arbeidskorting moet worden berekend op &euro; 1.438. Gelet op wat hiervoor is overwogen is het beroep gegrond. De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiser in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op &euro; 1.251 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift met een waarde van &euro; 249, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van &euro; 501 en een wegingsfactor 1). Van overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten is de rechtbank niet gebleken. Deze uitspraak is gedaan door mr. A.P. Vaatstra, rechter, in aanwezigheid van mr. R.W.H. van Brandenburg, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 18 september 2018.

Menu

Hoogte arbeidskorting afhankelijk van Nederlands inkomen

Nieuws